Οι δύο αυτές ανατομικές δομές υπάρχουν υπό φυσιολογικές συνθήκες σε όλους τους ανθρώπους και συμβάλλουν στο μηχανισμό της εγκράτειας, δηλαδή στην καλύτερη στεγανοποίηση του πρωκτού και στον έλεγχο των κενώσεων. Επίσης προστατεύουν τον βλεννογόνο του εντέρου από τραυματισμούς που οφείλονται σε σκληρές κενώσεις ή διάρροια. Επομένως οι αιμορροΐδες είναι αγγειακά μαξιλάρια, προστατευτικά του εντέρου. Συνεπώς, οι φυσιολογικές αιμορροΐδες δεν είναι πάθηση αλλά μέρος του σώματος μας.
Όταν όμως οι αιμορροΐδες ερεθίζονται, διογκώνονται και προπίπτουν, προκαλώντας δυσάρεστα συμπτώματα, τότε χρησιμοποιούμε τον όρο «αιμορροϊδοπάθεια». Στην καθημερινότητα μας όταν λέμε «έχω αιμορροΐδες» ,εννοούμε ότι «έχω αιμορροϊδοπάθεια».
Συμπτώματα
- Κνησμός -ερεθισμός του πρωκτού
- Αίσθημα ατελούς κένωσης
- Πόνος
- Δυσφορία
- Πρήξιμο
- Αιμορραγία
Αίτια
- Παρατεταμένο κάθισμα στην τουαλέτα
- Υπερβολικό σφίξιμο στην κένωση
- Παθήσεις του πυελικού εδάφους
- Χρόνια δυσκοιλιότητα ή διάρροια
- Αύξηση ενδοκοιλιακής πίεσης (παχυσαρκία, εγκυμοσύνη, άρση μεγάλων βαρών, έντονος βήχας)
- Κληρονομικότητα- μεγάλη ηλικία
Διάγνωση
Η διάγνωση της αιμορροϊδοπάθειας πρέπει να γίνεται από εξειδικευμένο ιατρό. Είναι ζωτικής σημασίας να αποκλειστούν άλλες παθήσεις της περιοχής. Ειδικά όταν υπάρχει αιμορραγία, ακόμα και να υπάρχει γνωστή αιμορροϊδοπάθεια, πρέπει να επισκεφτούμε τον γαστρεντερολόγο. Η αιμορραγία δεν προκαλείται μόνο από αιμορροΐδες και ενδεχομένως να χρειαστεί ενδοσκοπικός έλεγχος με κολονοσκόπηση.
Θεραπεία
Η καλύτερη θεραπεία είναι η πρόληψη.
Χρειάζεται αποφυγή της δυσκοιλιότητας με δίαιτα πλούσια σε φυτικές ίνες και αν δεν αρκεί, με βοήθεια καθαρτικών που θα υποδείξει ο ιατρός μας. Επίσης ελαχιστοποίηση του χρόνου παραμονής στην τουαλέτα και καλός καθαρισμός της περιοχής με χλιαρό νερό μετά από κάθε αφόδευση.
Σε εμφάνιση συμπτωμάτων υπάρχουν διάφορα σκευάσματα τοπικά και από το στόμα, που μπορεί να μας συστήσει ο γαστρεντερολόγος μας.
Αν και αυτά δεν ελέγχουν τη νόσο, το επόμενο βήμα είναι η επεμβατική αντιμετώπιση από χειρουργό.
